Wielu pacjentów z cukrzycą ma dysfunkcyjny wzorzec oddychania.
Wykazano silną, odwrotną korelację między czasem trwania cukrzycy a zmniejszeniem pojemności płuc oraz związek cukrzycy z redukcją funkcji płuc i słabością mięśni oddechowych.
Pacjenci z cukrzycą mają często zdecydowanie niższe poziomy ET CO2 oraz większą liczbę oddechów na minutę, niż osoby zdrowe.
Badania wykazały, że ćwiczenia oddechowe zwiększające tolerancję CO2 oraz poprawiające funkcję przepony i mięśni oddechowych wpływają pozytywnie na biochemię organizmu oraz pojemność i elastyczność płuc w przebiegu cukrzycy.
Prawidłowe funkcjonowanie Autonomicznego Układu Nerwowego (AUN) i odpowiedni balans części współczulnej i przywspółczulnej jest bardzo ważny w przebiegu cukrzycy.
Część współczulna AUN podnosi poziom cukru poprzez bezpośrednią stymulację wątroby i pośrednio poprzez uwalnianie hormonów oraz hamowanie uwalniania insuliny przez trzustkę.
Część przywspółczulna AUN odwrotnie, stymuluje produkcję insuliny.
Obserwacje kliniczne i badania potwierdzają fakt, że diabetycy są często w chronicznej dominacji część współczulnej AUN, oddychają szybko, przez usta, górną częścią klatki piersiowej i mają mniejszą odporność na stres.
Wykazano bezpośredni związek między wysokimi poziomami cukru i chroniczną hiperwentylacją w przebiegu cukrzycy.
Szereg opublikowanych badań wykazuje, że praktyka wolnego oddychania wspiera optymalną wymianę gazów, lepsze dotlenienie, balans AUN i wzrost aktywności przywspółczulnej, a to się wiąże z redukcją stresu, stanów lękowych i pomaga lepiej kontrolować poziom glukozy.
Zaobserwowano również, że wolne oddychanie przez nos powoduje wzrost insulinowrażliwości w przebiegu cukrzycy typu 2.
W 2017 prestiżowy magazyn naukowy Nature opublikował benefity wynikające z wolnego oddychania dla diabetyków, m.in. poprawa funkcji AUN, poprawa funkcji naczyniowych, wzrost saturacji.
Badanie opublikowane w 2019 wykazało, że ćwiczenia oddechowe uruchamiające przeponę, praktykowane regularnie, obniżają poziomy cukru oraz poziom hemoglobiny glikowanej (HbA1c).
Normalizacja sposobu oddychania poprzez techniki wolnego, zredukowanego oddychania i regularne ćwiczenia oddechowe mogą poprawić efekty leczenia cukrzycy i jakość życia.
